Maar de weergoden dachten er toch anders over, zij lachten al in hun vuistje. Want de groep was al een heel eind gevorderd toen plots de hemelsluizen werden geopend. De regen kwam eerst met een paar stevige druppels, en omdat ze niet van suiker zijn trokken de helden zich er niks van aan. Maar de paar druppels werden toch als snel een serieuze bui, en die ontwikkelde zich in een echte stortbui. Snel terug naar de boerderij, zo snel mogelijk. Maar het mocht niet baten, ze waren te ver weg, en de regen was zo nat en koud. Daar liepen ze dan, nog niet verzopen maar wel hard op weg om tot op het bot nat en koud te worden.
Op de boerderij zag Rob de vrijwilliger het gebeuren, rob rookt en doet dat buiten, dus hij zag de bui al aankomen. En terwijl de eerste druppels al aan het vallen waren, nam hij de sleutel van de bus en ging op zoek, op zoek naar de wandelaars.
De groep probberde te schuilen onder de bomen langs de weg, maar het mocht niet baten. De wind blies de regen in hun schuilplaatsen, er was maar 1 ding dat ze konden doen, doorlopen en het beste er van hopen. Plots hoorden ze een bekend geluid: De aanstormende bus van de boerderij. Rob had van ver gezien waar ze liepen en was er met gezwinde spoed naar toe gereden, de verzopen wandelaars gaan redden en hun een droog onderkomen te geven.
Ze waren maar wat blij dat ze droog en warm konden zitten, zelfs de rolstoel en rolator gingen gelijk mee. En zo konden ze toen ze eindelijk weer op de boerderij kwamen een beetje bijkomen aan tafel, die gedekt stond door de achterblijvers. Heerlijke bloemkoolsoep, spruiten en worst stonden op het menu.
En zo is weer een dag goed, maar wel een beetje nat, verlopen op zorgboerderij de Huiberg.
the end
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Kies onderin bij 'reageer als' voor naam/url, u hoeft alleen uw naam in te vullen. mocht u liever anoniem reageren, dan kunt u kiezen uit anoniem.